Unsere Leserin Hilde Hartmann hat ein neues Hobby für sich enteckt – das “Nordic Walking”. Ihre Gedanken hierzu hat sie in ein Gedicht verpackt – “uff Platt”:
Nordic-Walking
Met Fuffzich hann ich noch gedenkt:
“Nordic Walking – was is’n das?
Macht das deene aach noch Schbass?
Neimodisch Zeich – aach beim Aldi längschd „inn“.
Was die dòò mache – dòò schdeggscht duu nett drin!
Die sinn im Wald jòò net graad leise,
un laafe jedsd schunn Haufe-weise,
duun flott met Schdegge um sich schmeise!
Was DIE nur wolle — dass sinn jòò Dòlle –
zwää Schdegge brauche die fier ääner allään –
graad wie Krangge met kabuddne Bään!“
E Bekannder ohne Schdegge hadd emòl gesaat:
„Gugg emòl, ich kann schunn freihännisch!“
Awwer wie ich dann nòò langer Paus dschògge gehn wollt, dòò hadd mir de Òòdem gepiff un ich hann schweer hinner de annare her gehong ….. Dòò hann ich uff äänmòl die Fraue medd de Schdegge gesiehn – un bin ich dabber ab met deene, dòò bin ich wenichdens mit kumm. Un mit deene laaf ich immer noch.
Jetzt wääß ich, dass es gesinder macht,
manch Meggelsche duud verschwinne ganz sacht.
S’ is gudd fier de Rigge
– un nett nur zum Bigge!
Die Äarm krien Schmagges,
de Poo kriet Knagges,
un manch Pindche Schbegg schmelzt dehiien,
so dass es nòòher feschdere Muggies sinn.
S’ nemmt misch nur Wunner,
dass kaum e Mann sich draut dòò drunner! (P.S.: hat sich inzwischen geändert)
Vill Fraue, net nur äldere, in groose Haufe,
die lerne, beim Laafe immer wenicher ze schnaufe.
Griesgrämischkäät, vom Fruschd dehääm,
verschwinnt ganz schnell, faschd vun allään.
Un fròòt jedsd noch ääner.
Was is Nordic Walking?
dann saan ich nur:
Ei, das is Andi-Äätsching
in de Naduur
– puur!“